Beetje ziek

Gisteren ben ik met mijn baasjes weer bij de dierenarts geweest. Ze dachten dat ik weer loops geworden was. De eerste keer was begin november en heeft netjes 3 weken geduurd. Dat ik nu weer loops zou zijn zou dus een beetje vreemd zijn. Mijn baasje maakte zich alweer hartstikke druk en belde direct de dierenarts. Hij vond het toch verstandig als ik direct even langs zou komen voor een onderzoekje. Aldus geschiedde. Ik sprong, zoals ik nu wel gewend ben, op de grote tafel van de dierenarts waar hij me onderzocht. Ik bloedde inderdaad behoorlijk, maar gelukkig blijkt het allemaal niks ernstigs te zijn: het is "maar" een blaasontsteking. Schijnt wel vaker voor te komen na de loopsheid. Het zag er verder allemaal prima uit. Ik moest nog even op de weegschaal gaan staan (34 kg!) en toen kregen mijn baasjes een antibioticakuur mee voor me.

De pilletjes zijn vies. Mijn baasje dacht gisteren slim te zijn en ze had het pilletje in een plakje vlees gerold. Trap ik mooi niet in! Ik heb het vlees opgegeten en het pilletje uitgespuugd. Mijn baasje keek nogal gefrustreerd, zeker nadat ze een aantal pogingen deed om me dat pilletje maar te laten eten. Op een gegeven moment lagen er zelfs drie stukjes van dat spul op de grond. Mijn baasje keek zo gefrustreerd en smeekte zo dat ik de stukjes dan toch maar met lange tanden opgegeten heb. Nu plet ze het pilletje tussen twee lepels en strooit het dan over mijn eten uit. Zeker weten dat het dan op gaat!

Nog meer sneeuw!

Ha! Sneeuw! Heerlijk! Na de allereerste onwennige stapjes in de sneeuw een tijdje geleden kwam ik er al heel snel achter dat sneeuw wel heel erg leuk is! Je kunt erin glijden, graven, happen, schuiven en spelen. Het allerleukste is het nog wel om met mijn baasjes in de sneeuw te spelen. Ze gooien met sneeuwballen en ik ga er achteraan. Of ik hap erin. Soms wil ik ze plagen, en dan neem ik een hap sneeuw en probeer dat in hun richting te smijten, maar meestal is de sneeuw al half gesmolten voor het aankomt... Wat ik ook erg leuk vind om te doen is spulletjes begraven met de sneeuw. Ik leg dan mijn bot bijvoorbeeld op de grond en vervolgens duw ik met mijn neus de sneeuw over het bot heen totdat ik het niet meer kan zien. En dan graaf ik het weer op en begraaf het weer. En het leuke is, dat als de sneeuw begint te smelten ik opeens overal botten en andere dingetjes vind die ik vergeten was!

De sneeuw heeft echter ook nadelen. Een van die nadelen is dat de puppycursus een paar keer niet door kon gaan omdat er te veel sneeuw op het veld lag. Maar gisteren heeft de aardige mevrouw van de cursus een plekje ergens binnen geregeld zodat ik de laatste les nog dit jaar kon volgen! En of ik me gedragen heb! Ik geloof dat zelfs mijn baasjes van hun stoel vielen van mijn gedrag! Ik reageerde nauwelijks op andere puppy's, terwijl er twee groepen waren met wel 10 hondjes en ons groepje van 3 wel erg dicht bij elkaar stond. Alle oefeningen deed ik perfect. Ik wilde mijn baasjes toch even heel goed duidelijk maken dat ik dit heel erg leuk vind en dat ik heel graag de vervolgcursus wil gaan doen! En ze hebben me beloofd dat we dat gaan doen! Joepie!

Inmiddels is er vandaag buiten weer een centimeter of 10 aan verse sneeuw gevallen. Ik kan niet wachten tot mijn baasjes de deur open doen, ik naar buiten mag en als ik weer naar binnen ga ook nog eens lekker afgedroogd te worden! Ah, wat een hondenleven!

Sneeuw

"Huh? Wat is dat nou?" vraag ik aan mijn baasje, en ik kijk naar buiten. Daar dwarrelt een witte substantie naar beneden. Ik kan het niet goed thuisbrengen. "Kijk, Callisto! Het sneeuwt!" roept ze opgetogen naar me. Sneeuw? Ik heb haar daar wel eens over horen vertellen, maar wat was dat ook alweer precies? Ze maakt de deur voor me open en ik loop voorzichtig naar buiten toe. De sneeuw blijft liggen op de grond en smelt langzaam onder mijn poten weg. Brrr! Wat is dat koud zeg! Ik vlucht weer naar binnen toe en kijk mijn baasje vragend aan. "Als het heel koud is buiten, dan kan het gaan sneeuwen" zegt mijn baasje. "Sneeuw is heel koud, maar ook heel leuk hoor! Ga nog maar eens naar buiten!" Voorzichtig loop ik weer naar buiten waar de sneeuw op mijn rug valt. "Dadelijk ben ik helemaal wit!" roep ik onzeker. "Kijk Callisto! Je wordt helemaal wit!" zegt mijn baasje tegen me. "Zie je nou wel dat sneeuw leuk is!" Hmmm... Ik weet het nog niet. Er dwarrelt een sneeuwvlok op mijn neus. Ik schud met mijn hoofd om hem eraf te krijgen, maar meteen valt er nog meer sneeuw op mijn snuit. Ik hap ernaar. Oei! Koud! Wacht maar, die zal ik krijgen! Ik hol achter de sneeuwvlokken aan, hap ernaar en vraag me af waar het blijft als ik het in mijn mond heb. Toch wel grappig die sneeuw! We gaan weer naar binnen toe. Ik ga lekker op mijn kussen liggen waar ik heerlijk opwarm en kijk slaperig naar buiten. Buiten is alles wit geworden. Nog even en het is echt winter. Hopelijk zal dit een winter vol met sneeuw gaan worden!

Kleine hondjes worden groot

Wat gaat de tijd snel. Ik weet nog goed dat het zomer was, enorm heet en ik lekker een plekje in de schaduw opzocht. Ik kon net met mijn pootjes op het muurtje naar de andere kant van de tuin springen.
Toen kwam de herfst. De bladeren vielen van de bomen, overal verschenen paddestoelen en het muurtje was flink gekrompen. Nee, niet gekrompen, ik was gegroeid. Als kool zoals ze hier ook wel zeggen. Het is nu een eitje om over dat muurtje te komen, maar ik heb geleerd dat ik dat niet mag, en dus doe ik het ook niet. Dat had je me van de zomer eens moeten vertellen! Denk maar niet dat ik toen van je aangenomen had dat ik niet meer over dat muurtje zou proberen te springen omdat het niet mag! Ik zou er veel voor over hebben gehad om maar over die muur heen te komen.
De winter zal nu niet meer zo lang op zich laten wachten, en ik ben benieuwd wat dat voor me in petto heeft! Ze hebben het over sneeuw, kou en ijs en ze zeggen ook dat het muurtje dan nog wat zal krimpen, oftewel dat ik nog meer ga groeien.

Opgroeien heeft zo zijn voor- en nadelen. Muurtjes worden lager, ik wordt sneller en behendiger en ik struikel niet meer zo vaak over mijn eigen poten dan eerst. Maar er zijn ook nadelen. Ik kreeg nieuwe, sterkere tanden en een week geleden ben ik voor het eerst loops geworden. Dat hoort bij het volwassen worden zeggen ze. Nou, leuk is het niet. Loslopen in het bos mag ik bijvoorbeeld niet en ik voel me erg onrustig. Dit zou in totaal drie weken aanhouden (en dus drie weken niet los!) dus ik moet nog twee hele lange weken. Gelukkig mag ik nog wel naar de puppycursus, dat is in ieder geval een schrale troost. Maar wat dit aspect van het volwassen worden betreft kan ik alvast niet wachten tot de winter!

Herfstwandeling

Vandaag zijn we weer lekker een flinke boswandeling gaan maken. Ik vind het altijd leuk om door de afgevallen bladeren te lopen zodat ik ze onder mijn poten hoor kraken en ritselen. Nu, in de herfst, vind ik een hele hoop holletjes waar muisjes en andere diertjes zich in verstoppen. Ik vind het dan leuk om mijn snuit in het gat te steken, flink te snuiven en dan hopen dat er wat naar buiten komt.
Onderweg komen we een hele hoop afgevallen takken en omgevallen bomen tegen. Ik zie het als een uitdaging om een dun boompje stevig vast te bijten en verder weg te slepen. Niet dat me dat lukt, maar het is wel leuk!

Het bos ziet er anders uit dat een paar maanden geleden, maar eigenlijk ziet het er steeds weer anders uit. In de nazomer plukten mijn baasjes nog bergen bramen waar ze thuis jam van maakten, maar van die bramen is inmiddels geen spoor meer te bekennen. In plaats daarvan vind ik een heleboel kastanjes op de grond. Mijn baasjes waren vandaag ijverig aan het rapen en ik kwam erachter dat je deze vruchten ook kunt eten. Ik wilde ze helpen met verzamelen, maar overal lagen groene, stekelige hoezen waar de kastanjes inzitten. Dat prikte me toch teveel hoor! En dus ging ik lekker verder met de jacht op muisjes!

APK'tje

Vandaag ben ik voor controle naar de dierenarts geweest. Na een ritje in de auto kwamen we aan en mocht ik meteen meekomen naar binnen. In het begin vond ik het heel even eng, maar de dierenarts was erg aardig en had geen enge en scherpe spulletjes bij zich. Gelukkig geen spuitje dus! Eerst moest ik op de weegschaal gaan staan waar de teller 28.3 kg aanwees. Al bijna 30 kilo! En dan ben ik nog niet eens uitgegroeid! Te dik ben ik niet, maar ook niet te mager.

Daarna werd ik op de verhoging getild waar de dierenarts mijn gebit nakeek en goedkeurend zei dat ik mooi al mijn tandjes gewisseld heb voor grote tanden. Ook keek hij in mijn oren die ook in orde waren, net als mijn hartje. En natuurlijk kreeg ik een lekker snoepje toe! Dat was het alweer! Als ik een rapportcijfer zou krijgen dan zou dat een dikke 9 zijn! Ook kreeg ik nog complimentjes omdat ik zo goed naar mijn baasjes luisterden die natuurlijk apetrots waren!

En toen mocht ik alweer naar huis. Omdat ik al zo groot geworden ben en het weer tijd voor de ontworming was kregen mijn baasjes nog een ontwormingstablet
mee, vermomd als lekker koekje die ik thuis opgegeten heb. Vroeger kreeg ik ontwormingspasta, maar ik zou nu een paar tubes nodig hebben, terwijl het ook met een lekker koekje kan.

De volgende keer dat ik weer naar de dierenarts mag gaan is over een half jaar, als ik 1 jaar oud ben.

Puppycursus

Samen met mijn baasjes ben ik vandaag voor het eerst naar puppycursus geweest! Het was een grote verrassing voor me, omdat ik niet wist wat ik moest verwachten. Met de auto gingen we een stukje rijden tot we bij een weitje aankwamen waar nog 5 andere jonge honden waren. Ik vond het allemaal erg spannend! We gingen in een grote cirkel staan en mijn baasjes kregen van de trainster een clicker, een dingetje dat een klikgeluidje maakt als je erop drukt. Ik vond het maar een raar dingetje, tot ze me lieten zien waar het voor was! Steeds als mijn baasjes op de clicker drukten kreeg ik wat lekkers! Reken maar dat ik al heel snel het geluidje met een snoepje associeerde! Toen de andere hondjes dat ook doorhadden mocht ik even met mijn baasjes spelen met een bal aan een touwtje. Joepie! Mijn favoriete speeltje! intussen praatte de mevrouw verder, luisterden mijn baasjes en was ik druk bezig met het balletje.

Plotseling kwam de mevrouw naar me toe. Natuurlijk begroette ik haar met springen, zeker toen ik door had dat ze lekker koekjes in haar zak had zitten! Maar de mevrouw negeerde me, dus stopte ik maar met opspringen. Toen klikte ze opeens met zo'n klikding en kreeg ik wat lekkers van haar! Toen koos ze mij uit om de volgende oefening voor te doen! Ik zou de andere hondjes eens laten zien hoe goed ik dit al kan! De mevrouw nam de riem van mijn baasjes over en ging een stukje met me lopen terwijl ze de groep liet zien wat de bedoeling was. Ik liep naast de mevrouw. Als ik dat netjes deed, klikte ze op dat klikding en kreeg ik een snoepje. Dat gebeurde niet als ik trok. Na een rondje gelopen te hebben bracht ze me terug naar mijn baasjes en gingen de andere hondjes hetzelfde doen met hun baasje. Ik heb ook nog even geoefend.

Daarna mocht ik weer even met mijn balletje spelen. Na een paar oefeningen was de les afgelopen en kregen mijn baasjes nog twee boekjes mee naar huis. Ik vond het ontzettend leuk en ik heb laten zien dat ik enorm goed kan luisteren! Volgende week gaan we weer naar de les toe. Ik kijk er al naar uit!