Mijn baasjes zeggen dat ik groei als kool. En, nou ja, eigenlijk is dat ook wel een beetje zo. Dan schiet ik omhoog in de lengte, dan weer in de breedte of de hoogte. Ondanks dat ik pas 4,5 maanden oud ben, ben ik al groter dan een Labrador! En dan ben ik nog niet eens uitgegroeid! Doordat ik groei eet ik stevig, ben daarna lekker wild om dan als een blok in slaap te vallen. En dan knor ik nog even schattig als toen ze me net kregen, zeggen mijn baasjes. Bah! Ik ben al een grote hond hoor!Bij al dat groeien zitten ook wat minder leuke dingetjes. Al een paar weken lang valt er soms een tandje uit mijn mond. Zomaar! Gelukkig hoef ik niet bang te zijn dat ik tandeloos eindig of met een kunstgebit rond moet gaan lopen. Ze zeggen dat het mijn melktandjes zijn en dat ik ze wissel voor volwassen tanden. Wat dat met melk te maken heeft is mij een raadsel, maar vervelend is het wel! Losse tanden in je mond is maar niks. Vanavond ben ik een van mijn grote hoektanden verloren en nu heb ik een gat daar zitten. Ik vind het maar niks, maar volgens mijn baasjes zie je er over een paar daagjes helemaal niks meer van. Met al die losse tanden in mijn mond is het lekker om op dingen te kauwen. Er is genoeg om op te bijten in en om het huis, zoals flossen en kauwbotten. En soms iets waar ik eigenlijk niet aan mag komen.
In ieder geval hoop ik dat ik er maar snel vanaf ben, want hoe graag ik ook een grote hond wil zijn, soms moet ik even op mijn tanden bijten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten